اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۶۳ - مگو از مدعای زندگانی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مگو از مدعای زندگانی</p></div>
<div class="m2"><p>ترا بر شیوه های او نگه نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من از ذوق سفر آنگونه مستم</p></div>
<div class="m2"><p>که منزل پیش من جز سنگ ره نیست</p></div></div>

بخش ۶۴ - اگر کردی نگه بر پارهٔ سنگ

مگو از مدعای زندگانی
ترا بر شیوه های او نگه نیست
من از ذوق سفر آنگونه مستم
که منزل پیش من جز سنگ ره نیست

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی ابراز احساسات و نگرانی شاعر درباره زندگی و شرایط موجود است. او به این نکته اشاره می‌کند که زندگی و سبک آن برای دیگران قابل درک نیست و در عین حال، او خود از لذت سفر و تجربه‌های جدید چنان مست و مسحور است که راهی جز سنگ و سختی را نمی‌بیند. به عبارتی، شاعر در جستجوی معنا و زیبایی‌هاست، حتی اگر این مسیر دشوار باشد.

بخش ۶۲ - سراپا معنی سر بسته ام من

بخش ۶۳ - مگو از مدعای زندگانی

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/26615

هوش مصنوعی: در مورد ادعاهای زندگی‌ات صحبت نکن، چون او روش‌ها و خصوصیات خاصی دارد که به تو توجهی نمی‌کند.

ترا بر شیوه های او نگه نیست

هوش مصنوعی: من به خاطر شادی سفر به قدری شاد و هیجان‌زده‌ام که دیگر هیچ چیز جز سنگ‌های راه در برابر من وجود ندارد.

من از ذوق سفر آنگونه مستم

که منزل پیش من جز سنگ ره نیست

بخش ۶۳ - مگو از مدعای زندگانی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۶۳ - مگو از مدعای زندگانی به خوانش مخدوم حسان لاهوری