اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۵۵ - من از بود و نبود خود خموشم

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>من از بود و نبود خود خموشم</p></div>
<div class="m2"><p>اگر گویم که هستم خود پرستم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ولیکن این نوای ساده کیست</p></div>
<div class="m2"><p>کسی در سینه می گوید که هستم</p></div></div>

بخش ۵۶ - ز من با شاعر رنگین بیان گوی

من از بود و نبود خود خموشم
اگر گویم که هستم خود پرستم
ولیکن این نوای ساده کیست
کسی در سینه می گوید که هستم

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به تناقض بین وجود و عدم خود می‌پردازد. او می‌گوید که در مورد وجودش سکوت می‌کند و اگر بگوید که هست، خود را می‌پرستد. اما در عین حال، صدایی در درونش وجود دارد که او را به یاد هویت و وجودش می‌اندازد. این شعر به جستجوی وجود و خودشناسی اشاره دارد.

بخش ۵۴ - ز رازی معنی قرآن چه پرسی؟

بخش ۵۵ - من از بود و نبود خود خموشم

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/26595

هوش مصنوعی: من درباره وجود و عدم خود سکوت می‌کنم؛ اگر بگویم که هستم، به‌نوعی خود را پرستش کرده‌ام.

من از بود و نبود خود خموشم

اگر گویم که هستم خود پرستم

هوش مصنوعی: اما این صدای ساده از کیست که در دل جای دارد و می‌گوید که من وجود دارم؟

ولیکن این نوای ساده کیست

کسی در سینه می گوید که هستم

بخش ۵۵ - من از بود و نبود خود خموشم

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۵۵ - من از بود و نبود خود خموشم به خوانش مخدوم حسان لاهوری