اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۵۱ - دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ</p></div>
<div class="m2"><p>ز بیمش زرد مانند زریری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به خود باز آ خودی را پخته تر گیر</p></div>
<div class="m2"><p>اگر گیری ، پس از مردن نمیری</p></div></div>

بخش ۵۲ - ز پیوند تن و جانم چه پرسی

دلت می لرزد از اندیشه مرگ
ز بیمش زرد مانند زریری
به خود باز آ خودی را پخته تر گیر
اگر گیری  پس از مردن نمیری

هوش مصنوعی: این شعر به ترس از مرگ اشاره دارد و نشان می‌دهد که این ترس می‌تواند انسان را دچار پریشانی کند. شاعر به فرد توصیه می‌کند که بهتر است خود را در برابر این اندیشه قوی‌تر کند و حتی اگر مرگ را بپذیرد، به نوعی از آن فرار نکند، زیرا این پذیرش می‌تواند به آرامش و پختگی بیشتری در زندگی منجر شود.

بخش ۵۰ - خرد بر چهرهٔ تو پرده ها بافت

بخش ۵۱ - دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/25873

هوش مصنوعی: دل تو از فکر مرگ می‌لرزد و از ترس آن، چهره‌ات به زردی می‌زند.

دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ

هوش مصنوعی: به خودت برگرد و خودت را بهتر بشناس. اگر به این شناخت دست پیدا کنی، حتی پس از مرگ هم زنده خواهی ماند.

به خود باز آ خودی را پخته تر گیر

اگر گیری ، پس از مردن نمیری

بخش ۵۱ - دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۵۱ - دلت می لرزد از اندیشهٔ مرگ به خوانش مخدوم حسان لاهوری