اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۴۰ - خرد گفت او بچشم اندر نگنجد

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خرد گفت او بچشم اندر نگنجد</p></div>
<div class="m2"><p>نگاه شوق در امید و بیم است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نمیگردد کهن افسانهٔ طور</p></div>
<div class="m2"><p>که در هر دل تمنای کلیم است</p></div></div>

بخش ۴۱ - کنشت و مسجد و بتخانه و دیر

خرد گفت او بچشم اندر نگنجد
نگاه شوق در امید و بیم است
نمیگردد کهن افسانه طور
که در هر دل تمنای کلیم است

هوش مصنوعی: در این شعر، خرد بیان می‌کند که نمی‌توان به همه چیز با چشم سر نگاه کرد. نگاهی که به شوق و امید دوخته شده، همیشه با ترس و ناامیدی همراه است. همچنین اشاره می‌کند که داستان‌های قدیمی و افسانه‌ها در دل‌ها باقی می‌مانند و همچنان آرزوهایی را در دل‌ها زنده نگه می‌دارند.

بخش ۳۹ - چه میپرسی میان سینه دل چیست

بخش ۴۰ - خرد گفت او بچشم اندر نگنجد

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/25942

هوش مصنوعی: خرد به او گفت که نگاه شوق، در چشم جای نمی‌گیرد و در دل امید و بیم وجود دارد.

خرد گفت او بچشم اندر نگنجد

نگاه شوق در امید و بیم است

هوش مصنوعی: افسانهٔ قدیمی کهن هرگز از بین نمی‌رود، چرا که در دل هر کسی آرزوی ارتباط با آن وجود دارد.

نمیگردد کهن افسانهٔ طور

که در هر دل تمنای کلیم است

بخش ۴۰ - خرد گفت او بچشم اندر نگنجد

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۴۰ - خرد گفت او بچشم اندر نگنجد به خوانش مخدوم حسان لاهوری