اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۳۸ - چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد</p></div>
<div class="m2"><p>قیامت افکنم در محفل خویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو می خواهم دمی خلوت بگیرم</p></div>
<div class="m2"><p>جهان را گم کنم اندر دل خویش</p></div></div>

بخش ۳۹ - چه میپرسی میان سینه دل چیست

چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد
قیامت افکنم در محفل خویش
چو می خواهم دمی خلوت بگیرم
جهان را گم کنم اندر دل خویش

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از لذت و تاثیر نغمه‌های خود صحبت می‌کند. او بیان می‌کند که وقتی صدایش را در جمع به گوش می‌رساند، حس عمیق و تغییرآفرینی در فضای محفل ایجاد می‌کند. همچنین زمانی که می‌خواهد دمی از دنیا فاصله بگیرد و در تنهایی خود غوطه‌ور شود، قادر است جهانی را که در اطرافش است، در دل خویش فراموش کند.

بخش ۳۷ - دمادم نقش های تازه ریزد

بخش ۳۸ - چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/25939

هوش مصنوعی: وقتی لذت آواز و نغمه‌ام را احساس می‌کنم، می‌توانم در جمع خودم شور و هیجان بسیاری به وجود آورم.

چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد

قیامت افکنم در محفل خویش

هوش مصنوعی: وقتی که می‌خواهم لحظه‌ای برای خودم solitude داشته باشم، دنیا را در درون خودم فراموش می‌کنم.

چو می خواهم دمی خلوت بگیرم

جهان را گم کنم اندر دل خویش

بخش ۳۸ - چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۳۸ - چو ذوق نغمه ام در جلوت آرد به خوانش مخدوم حسان لاهوری