اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۲۸ - بهل افسانهٔ آن پا چراغی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بهل افسانهٔ آن پا چراغی</p></div>
<div class="m2"><p>حدیث سوز او آزار گوش است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من آن پروانه را پروانه دانم</p></div>
<div class="m2"><p>که جانش سخت کوش و شعله نوش است</p></div></div>

کلیات اشعار فارسی مولانا اقبال لاهوری با مقدمهٔ احمد سروش - تصویر ۲۶۶

بخش ۲۹ - ترا از خویشتن بیگانه سازد

بهل افسانه آن پا چراغی
حدیث سوز او آزار گوش است
من آن پروانه را پروانه دانم
که جانش سخت کوش و شعله نوش است

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف عشق و شیفتگی می‌پردازد. او به چراغی اشاره می‌کند که جانش پر از سوز و آزار است. همچنین بیان می‌کند که پروانه‌ای را می‌شناسد که با تمام تلاش و سخت‌کوشی به سمت شعله عشق می‌رود. این شعر نماد تلاش و فداکاری در عشق است.

بخش ۲۷ - ترا یک نکتهٔ سر بسته گویم

بخش ۲۸ - بهل افسانهٔ آن پا چراغی

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/25934

هوش مصنوعی: داستان آن پای چراغی را فراموش کن، زیرا سخن او به گونه‌ای است که شنیدنش آزاردهنده است.

بهل افسانهٔ آن پا چراغی

حدیث سوز او آزار گوش است

هوش مصنوعی: من آن پروانه‌ای را می‌شناسم که برای عشق و زیستن تلاشگر و پرشور است.

من آن پروانه را پروانه دانم

که جانش سخت کوش و شعله نوش است

بخش ۲۸ - بهل افسانهٔ آن پا چراغی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۲۸ - بهل افسانهٔ آن پا چراغی به خوانش مخدوم حسان لاهوری