هوش مصنوعی: پرنده‌ای از آشیانه‌اش به سمت چمن‌ها پرواز کرد و در حین پرواز، به یک خار از شاخه گل برخورد کرد که به بدن لطیف و نازکش آسیب رساند.

هوش مصنوعی: فطرت و ذات چمن در روزگار به خاطر درد و رنج خود و همچنین به خاطر غم دیگران به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و تپیده است.

هوش مصنوعی: غنچه‌ای که فریب بهار را می‌خورد، درد و رنجی از خون بی‌گناهی را حس می‌کند و این درد را در دلش نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده که در این خانه، ساختارش خراب شده است. صبحی که در آن، گردش زمان و اتفاقاتش به خوبی پیش نرود، هیچ‌گاه به شب‌های خوب و آرام نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: او به خاطر آن نوا نالید و با صبر و حوصله، صدایش به گونه‌ای شد که شبیه خون جاری گشت و از چشمانش اشک ریخت.

هوش مصنوعی: ناله و صدای او به اندازه‌ای عمیق و احساسی بود که چیزی مانند درد و رنج هدهدی را به وجود آورد. او با نوک خودش، خاری را از جسمش برداشت.

هوش مصنوعی: او به من گفت که برای به دست آوردن سود خودت، از زیان‌ها استفاده کن و مانند گل که از دل زمین روی می‌آورد، زیورهای ارزشمندی خلق کن.

هوش مصنوعی: اگر برای تسکین دردهایت به سختی و رنج دچار شوی، شبیه به گلزار می‌شوی و می‌توانی بر سختی‌ها غلبه کنی.