هوش مصنوعی: این گنبد آسمانی با این زیبایی و بزرگی، نشان‌دهنده عشق و دلبستگی عمیق عاشق شده است.

هوش مصنوعی: برای درک رازهای آغاز، نگاهی به درون خود بینداز. آنچه نمایان است و آنچه پنهان، هر دو در وجود تو وجود دارند و نشان می‌دهند که یکتایی و کثرت چگونه در هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: ای جانم، تو که در عشق و محبت درگیر هستی، آیا درک کردی محبت چه احساسی است؟ در این حال، اگر از دل این احساس خسته شده‌ای، چرا از چشمانت نروی؟

هوش مصنوعی: بیدار شو که بهار، چراغ گل‌ها را روشن کرده است. برخیز و کمی با لاله‌های صحرا بنشین و لذت ببر.

هوش مصنوعی: عشق دارای هزار راز و جاذبه است و زیبایی نیز هزاران ظرافت و قانون دارد. من خود را به شمارش می‌آورم و تو هم به شمارش می‌پردازی.

هوش مصنوعی: بسیار راه‌ها به آسمان رفته و بسیاری دیگر به زمین آمده‌اند، شاعران و ادیبان بزرگی چون خاقانی، فغفوری، جمشیدی و دارایی در این راستا قرار دارند.

هوش مصنوعی: در این بیت، گوینده از دو حس متضاد سخن می‌گوید. او تنها و جدا از معشوقش است و در عین حال به عشق و وصال آن معشوق فکر می‌کند. او از عقل و عشق سؤال می‌کند که چه باید کرد، زیرا در این وضعیت سردرگم شده است. گوینده از یک سو احساس جدایی و هجران دارد و از سوی دیگر به وصل و پیوند با معشوق فکر می‌کند. این تردید در دلش او را به چالش می‌کشد و به دنبال راه حلی می‌گردد.