اقبال لاهوریبخش ۱۹۰ - کرمک شبتاب
شنیدم کرمک شبتاب می گفت
نه آن مورم که کس نالد ز نیشم
توان بی منت بیگانگان سوخت
نپنداری که من پروانه کیشم
اگر شب تیره تر از چشم آهوست
خود افروزم چراغ راه خویشم
بخش ۱۸۹ - شاهین و ماهی: ماهی بچه‌ای شوخ به شاهین بچه‌ای گفتبخش ۱۹۱ - تنهائی: به بحر رفتم و گفتم به موج بیتابی
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: سایت علامه اقبال
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
شنیدم کرمک شبتاب می گفت
نه آن مورم که کس نالد ز نیشم
هوش مصنوعی: شنیدم که کرمک شبتاب می‌گفت: من آن مورچه‌ای نیستم که کسی از نیشم گله کند.
توان بی منت بیگانگان سوخت
نپنداری که من پروانه کیشم
هوش مصنوعی: من می‌توانم بدون انتظار از دیگران زندگی کنم، اما گمان نکن که من مانند پروانه‌ای هستم که به دور شمع می‌چرخد.
اگر شب تیره تر از چشم آهوست
خود افروزم چراغ راه خویشم
هوش مصنوعی: اگر شب تاریک و ناامیدکننده باشد، خودم چراغ راه خودم را روشن می‌کنم.
حاشیه ها
1389/08/12 23:11
ناشناس
این دوبیتی هم در دیوان اقبال موجود است:
من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گذارم
که زور مردم آزاری ندارم!