یک ماهی کوچک و شیطون به جوجه‌شاهینی گفت: این زنجیره‌ی امواجی که می‌بینی، همه‌اش دریا است.

هوش مصنوعی: در دل او، حادثه‌ها و مشکلاتی وجود دارد که به شدت و عظمت نهنگ‌هاست و این مسائل از دیده و نادیده او به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: در برابر طوفان و مشکلات بزرگ، اگرچه ممکن است شکست بخوریم و زمین‌گیر شویم، ولی با درخشش و زیبایی‌هایی که داریم، می‌توانیم به آرامی و بدون سر و صدا پیش برویم.

هوش مصنوعی: خارج شدن از این وضعیت دشوار امکان‌پذیر نیست؛ این مشکل بالای سر ما حاضر است و در نهایت نیز به ما نزدیک می‌شود. این شرایط در همه جا حضور دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه از زمان نو و زنده و پرتحرک است، که نه به خاطر گذشت ایام بیشتر می‌شود و نه کمتر.

هوش مصنوعی: ماهی کوچک از شدت سخن و گفت‌وگویی که داشت، به شدت ناراحت شد و چهره‌اش خشمگین شد. در همین حال، جوجه شاهین که در کنار ساحل بود، به این وضعیت خندید و از روی زمین به سمت آسمان پرواز کرد.

هوش مصنوعی: صدای من را بشنوید که من شاهین هستم و نمی‌فهمم چرا در زمین به سر می‌برم. در واقع، اینجا صحراست و دریا در زیر بال و پر من وجود دارد.

هوش مصنوعی: از مسایل دنیوی و ناپایدار بگذر و به گستردگی و وسعت آسمان بیندیش. تنها چشمی می‌تواند این نکته را درک کند که واقعاً بصیرت و بینش دارد.