هوش مصنوعی: از کنار دریا و از بالای کوه‌ها می‌آیم، اما نمی‌دانم از کدام‌جا شروع کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به پرنده‌ای غمگین پیام بهار را می‌فرستم و روی زمین او، گل‌های یاسمن را پاشیده‌ام.

هوش مصنوعی: در میان سبزه‌ها می‌غلطم و بر سر شاخه‌ی لاله پیچ می‌خورم تا عطر و رنگ او را از لابه‌لای برگ‌هایش بیرون بیاورم.

هوش مصنوعی: من به آرامی برگ‌های لاله و گل را به شاخی که به خاطر نوسانات زندگی خمیده شده است، آویزان می‌کنم تا آن شاخ شکسته نشود.

هوش مصنوعی: وقتی شاعری به خاطر غم عشق به صدا در می‌آید، من هم با نفس‌هایش هم‌صدایی می‌کنم و در کنار نغمه‌های او می‌رقصم.