هوش مصنوعی: شنیدم که یک ستاره به ستاره‌ای دیگر گفت که در دریای من، هیچ ساحلی پیدا نیست.

هوش مصنوعی: سفر جزئی از وجود ماست، اما این کاروان همیشه بی‌وقفه در حرکت است و هیچ مکانی برای استراحت ندارد.

هوش مصنوعی: اگر ستارگان همان‌طور که قبلاً بودند باقی بمانند، این همه رنج و سختی چه فایده‌ای خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: ما در چنگال سرنوشت و حوادث روزگار گرفتاریم، اما خوش به حال کسی که از چنین وضعیت و وجودی بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند این بار سنگین را تحمل کند؛ زیرا از وجود ما، جایی برای همیشه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آسمان آبی رنگم از بلندی‌اش خوشایند نیست و من به پستی آن خاکی که در زیرم است، بیشتر علاقه دارم.

هوش مصنوعی: خوش به حال کسی که زندگی‌اش بدون دغدغه و اضطراب می‌گذرد و در مسیر زندگی به راحتی پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: جامه زندگی بر تن او به خوبی سازگار است، چرا که او فردی نوین و تازه نفس است.