هوش مصنوعی: هنوز کسی را در باغ نمی‌بینم، در حالی که بهار در حال آمدن است و من گل اولیه‌ای هستم که به زودی می‌شکفد.

هوش مصنوعی: به آب جویی نگاه می‌کنم تا خودم را ببینم و بهانه‌ای باشد تا شاید روی دیگری از خودم را کشف کنم.

هوش مصنوعی: با قلمی که داستان وجودم را نوشته، پیامی به من که به رنگ‌های زیبا مزین شده‌ام، داده‌اند.

هوش مصنوعی: دلم پر از غم و اندوه است و نگاهی به عبرت‌ها و درس‌هایی که امروز شهیدان به ما می‌دهند، دارم. آنها نماینده فردا هستند و من به تازگی به آداب و رسوم این مسیر پی برده‌ام.

هوش مصنوعی: از دل خاک سر برآوردم و لباس گل پوشیدم، وگرنه من نیز ستاره‌ای از صورت فلکی پروین هستم که به تأخیر افتاده‌ام.