اقبال لاهوری » پیام مشرق » بخش ۱۱ - جهان ما که نابود است بودش

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جهان ما که نابود است بودش</p></div>
<div class="m2"><p>زیان توام همی زاید بسودش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کهن را نو کن و طرح دگر ریز</p></div>
<div class="m2"><p>دل ما بر نتابد دیر و زودش</p></div></div>

بخش ۱۲ - نوای عشق را ساز است آدم

جهان ما که نابود است بودش
زیان توام همی زاید بسودش
کهن را نو کن و طرح دگر ریز
دل ما بر نتابد دیر و زودش

هوش مصنوعی: این شعر به تأمل در مورد وضعیت نابسامان جهان اشاره دارد و بیان می‌کند که مشکلات و زیان‌های موجود، از شرایط کنونی ناشی می‌شوند. شاعر از نیاز به تغییر و نو شدن در جهان سخن می‌گوید و ابراز می‌کند که دل انسان قادر به تحمل این وضعیت نخواهد بود، چه زود و چه دیر.

بخش ۱۰ - سحر می گفت بلبل باغبان را

بخش ۱۱ - جهان ما که نابود است بودش

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/25903

هوش مصنوعی: جهان ما که در حال نابودی است، به نفع تو از آن بهره‌ای نمی‌برد و فقط زیان‌های آن را برای تو به همراه دارد.

جهان ما که نابود است بودش

زیان توام همی زاید بسودش

هوش مصنوعی: قدیم‌ها را تازه کن و طرحی جدید بر دل ما نزن، که هر زمان و دیر و زودش برای ما قابل تحمل نیست.

کهن را نو کن و طرح دگر ریز

دل ما بر نتابد دیر و زودش

بخش ۱۱ - جهان ما که نابود است بودش

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

بخش ۱۱ - جهان ما که نابود است بودش به خوانش مخدوم حسان لاهوری