اقبال لاهوریبخش ۱۷ - بر مزار شهنشاه بابر خلد آشیانی
بیا که ساز فرنگ از نوا بر افتاد است
درون پردهٔ او نغمه نیست فریاد است
زمانه کهنه بتان را هزار بار آراست
من از حرم نگذشتم که پخته بنیاد است
درفش ملت عثمانیان دوباره بلند
چه گویمت که به تیموریان چه افتاد است
خوشا نصیب که خاک تو آرمید اینجا
که این زمین ز طلسم فرنگ آزاد است
هزار مرتبه کابل نکوتر از دهلی است
که آن عجوزه عروس هزار داماد است
درون دیده نگه دارم اشک خونین را
که من فقیرم و این دولت خدا داد است
اگرچه پیر حرم ورد لااله دارد
کجا نگاه که برنده تر ز پولاد است
بخش ۱۶ - مسافر وارد میشود به شهر کابل و حاضر میشود بحضور اعلیحضرت شهید: شهر کابل خطهٔ جنت نظیربخش ۱۸ - سفر به غزنی و زیارت مزار حکیم سنائی: از نوازشهای سلطان شهید
اطلاعات
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: سایت علامه اقبال
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
حاشیه ها
1388/10/30 13:12
احمدعلی
هزار مرتبه کابل نکوتر از دهلی است
در اینجا دلی نوشته است که درست نیست.
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
1388/11/23 14:01
احمد
با سلام
در جواب دوست عزیزمان اقای احمد علی
باید عرض کنم اصل همان دلی میباشد
خود اقبال دلی نوشته و در نسخ قدیمی هم دلی میباشد.
با تشکر
1394/09/02 19:12
عزیز احمد حنیف
نام دهلی در زبان هندی دلهی است؛ از اینکه حرف ه بعد از لام در زبان نوشته میشود و واضح تلفظ نمیشود، اقبال آن را در سبک فارسی حذف کرده و دلی نوشته است.