هوش مصنوعی: شهر کابل مانند بهشت است و همچون آب حیات، از مزایای آن بهره ببر.

هوش مصنوعی: چشم صائب با دیدنش، زیبایی و درخشش را به تصویر می‌کشد و آرزو می‌کند که آن سرزمین همیشه روشن و پایدار بماند.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب، گل‌های سمن در باغ را تماشا کن که در صبحگاه بر روی فرش سبز طبیعت می‌چرخند.

هوش مصنوعی: آن سرزمین زیبا و پر از دانش، آن وطن پاک و معطر، خوشبوتر از نسیم شام و روم است.

هوش مصنوعی: آب او درخشان و خاکش درخود تابان است؛ نسیمش زنده و پرجنب‌وجوش است، اما خاکش بدون زندگی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در سخن و صدا نمی‌توان به اسرار او دست یافت، همان‌طور که نمی‌توان آفتاب‌های پنهان در کوه‌ها را دید.

هوش مصنوعی: ساکنان آنجا از زیبایی و دلربایی برخوردارند. مانند تیغ‌هایی که از جوهر و سرشت خود بی‌خبرند، آن‌ها هم به زیبایی خود آگاه نیستند.

هوش مصنوعی: کاخی که نامش دلپذیر است، برای زائران همچون گوهری ارزشمند و جذاب است که در اطراف آن گرد هم می‌آیند.

هوش مصنوعی: در یک قصر بزرگ، شاه را دیدم که در حال ملاقات با پادشاهی فقیر و رنجیده خاطر بود.

هوش مصنوعی: وجود او باعث شد که دنیای دل‌ها به روی مردم باز شود و در آنجا خبری از قوانین و آداب سلطنتی نیست.

هوش مصنوعی: من در برابر آن پادشاه بزرگ و باارزش و دلی شکسته، مانند عمر، حاضر شده‌ام.

هوش مصنوعی: جانم به خاطر حرف‌های سوزناک او در آتش عشق می‌سوزد. به خاطر نیاز و تقاضا، دست او را بوسیدم.

هوش مصنوعی: یک پادشاه با سخنان دلنشین و ظاهری ساده، بسیار تلاشگر و با شخصیت لطیف و احساسی است.

هوش مصنوعی: صداقت و خلوص از نگاه او نمایان است و ایمان و قدرت حکومت از وجود او برقرار و استوار است.

هوش مصنوعی: خاکی هستی، اما فرشته‌ها از تو پاک‌ترند. تو از مقام فقر و ثروت آگاه‌تری.

هوش مصنوعی: در نگاه او می‌توان سرنوشت و وضعیت تمام دنیا را مشاهده کرد و اسرار و دانش او برای تمام ملت‌ها و سرزمین‌ها محفوظ است.

هوش مصنوعی: شهر دوست به مانند حکیمان فهیم و داناست که به خوبی به رفتار و تغییرات زمان و مردم آگاه است.

هوش مصنوعی: پرده‌ها از چهره‌ی زیبا کنار رفتند و نکات مربوط به حکومت و دین را نمایان کردند.

هوش مصنوعی: می‌گوید: «از شعله‌ای که در وجود تو وجود دارد، من به ارزش و منزلت خودم آگاه هستم.»

هوش مصنوعی: هر کس که محبت در وجودش جلوه کرده باشد، برای من به مانند هاشم و محمود است.

هوش مصنوعی: در حضور آن مسلمان نیکوکار، هدیه‌ای از قرآن بزرگ به همراه آوردم.

هوش مصنوعی: گفتم این دارایی و سرمایهٔ کسانی که به حقیقت و راستین بودن اعتقاد دارند، در وجود او زندگی بی‌پایان و مطلق وجود دارد.

هوش مصنوعی: در هر شروعی، پایانی وجود دارد و حیدر به کمک نیروی خود، خیبر را فتح کرد.

هوش مصنوعی: او به حرف‌های من توجه نکرد و وقتی متوجه شد که چه اتفاقی افتاده، اشک‌ها از چشمانش مثل دانه‌های باران ریخت.

هوش مصنوعی: نادر به خاطر مشکلات دینی و دوری از وطن در دنیای خود دچار درد و رنج بود.

هوش مصنوعی: کوه‌ها و دشت‌ها از نگرانی‌های من بی‌خبرند و از غم‌های فراوانم نیز هیچ اطلاعی ندارند.

هوش مصنوعی: با صدای نالۀ بلند، احساسات عمیق خود را ابراز کردم و اشک‌هایم را با جوی آب بهاری ترکیب کردم.

هوش مصنوعی: جز قرآن، هیچ چیزی نمی‌تواند دل‌دردم را تسکین دهد و هر دری را به روی من باز کند.

هوش مصنوعی: خسرو noble در گفتگویی که داشت، احساس عمیق و پرشوری را به من منتقل کرد.

هوش مصنوعی: زمان عصر که می‌رسد، صدای نماز به گوش می‌رسد، و این صدا مؤمن را از تمامی آلودگی‌ها و مشکلات پاک و پاکیزه می‌کند.

هوش مصنوعی: من در عشق، به شدت سوخته و آزرده‌ام، و به خاطر او در حالتی از عبودیت و پر fervor، نماز می‌خوانم.

هوش مصنوعی: رازهای آن قیام و سجود تنها در جمع دوستان نزدیک و اهل فهم قابل بیان است و نمی‌توان آنها را به دیگران گفت.