هوش مصنوعی: از مرز این دنیا عبور کردم و به جهانی وارد شدم که هیچ گونه محدودیتی ندارد.

هوش مصنوعی: این دنیا نه به سمت راست و نه به سمت چپ تعلق دارد و از گذشت روز و شب آزاد است.

هوش مصنوعی: در حضور او، نور درک من روشن شد، اما وقتی که به عظمت معنا نگاه کردم، حرفم به خاطر آن عظمت خاموش شد.

هوش مصنوعی: با زبان مادی و ظاهری، نمی‌توان روح را به پرواز درآورد؛ این کار نیاز به راهی دیگر دارد که فراتر از این دنیای مادی است.

هوش مصنوعی: کمی در دنیا تأمل کن و دل خود را بنگر تا با نور وجودت چشمانت روشنی بگیرد.

هوش مصنوعی: دل یک عالم که هیچ رنگ و بویی ندارد، مانند جهانی است که فاقد رنگ و بو است و به همین دلیل، در بیچارگی فرورفته است.

هوش مصنوعی: دل انسان ثابت و ساکن به نظر می‌رسد، اما در حقیقت هر لحظه در حال تغییر و حرکت است. احساسات و افکار در دل، مدام در حال نوسان و تحول هستند.

هوش مصنوعی: عقل انسان از درک واقعیت‌ها به درک عمق و حقیقت‌های بیشتری رسیده است، بدون اینکه نیازی به راه و روش خاصی داشته باشد.

هوش مصنوعی: صدها خیال و هر یک از آنها جدا از دیگری است، این جهان آشنا است اما آن نارسا و نامفهوم به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌گوید که این چرخ فلک آشنایی دارد، زیرا آن تصور در سمت راست ناتوان و غیرواقعی است.

هوش مصنوعی: شاید بی‌خبر از دیدار دوست، سروری به دست نیاوریم؛ زیرا حتی یک قدم در هوای کوی او نیز ارزشمند است.

هوش مصنوعی: چشم تو هر لحظه که بیدار باشد یا خواب، دل تو نوری را می‌بیند که به اندازه‌ی تابش آفتاب نیست.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم از آن دنیای بزرگ صحبت کنم که قلب من آن را می‌شناسد، در حالی که هیچ چیز در مقام قیاس با آن قابل سنجش نیست؟

هوش مصنوعی: در آن جهان، جهانی دیگر وجود دارد که منبع آن از همان موجوداتی است که در کلام الهی به وجود آمده‌اند.

هوش مصنوعی: پدیده‌ها و وضعیت‌ها هرگز پایدار نیستند و در هر زمانی به شکلی متفاوت به ذهن انسان می‌آیند و خود را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: هر بار که او را می‌بینی، ویژگی‌های تازه‌ای از او را مشاهده می‌کنی؛ هر بار زیبایی و کمال جدیدی در او می‌یابی.

هوش مصنوعی: روزگار به قدری به او نیاز ندارد که دیگر نیازی به نور ماه و خورشید نیست و تمام جهان در حضور او گنجایش دارد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در غیب و unseen وجود دارد، روزی خودش را به ما نشان می‌دهد، اما قبل از آنکه از دل ما آرزوهایی شکل بگیرند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با زبان خود بگویم که این دنیا چه چیزی است؟ اینجا پر از نور و زندگی است.

هوش مصنوعی: گل‌های لاله در کوه‌ها آرام هستند و جویبارها در باغ‌ها با شادابی در جریانند.

هوش مصنوعی: گل‌های سرخ، سفید و آبی به وسیلهٔ افراد مقدس و پارسا شکفته شدند و به آن زیبایی و شکوه بخشیدند.

هوش مصنوعی: آب‌ها مانند نقره درخشان هستند، هوا بوی خوش عنبر را به همراه دارد و کاخ‌ها با گنبدهای سبز مانند زمرد ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: خیمه‌ها به رنگ یاقوت و از جنس زر ساخته شده‌اند و طناب‌هایی که استفاده می‌شود، نشان‌دهنده زیبایی و درخشش چهره‌های معشوق هستند.

هوش مصنوعی: یک رومی به ما گفت: «ای کسی که در تله‌ی مقایسه و سنجش گرفتار شده‌ای، در مسیر عبور از برداشت‌های حسی خود باش»، به این معنا که از محدودیت‌های فهم حسی فراتر برو و به حقیقت‌های عمیق‌تری دست یاب.

هوش مصنوعی: اعمال نیک و بد انسان‌ها باعث به وجود آمدن جهنم و بهشت می‌شود؛ یعنی که زندگی هر شخص به کارهایش بستگی دارد و به انتخاب‌هایش شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که قصرهای زیبا و رنگارنگ را می‌بینی، باید بدانیم که اصل و بنیاد آنها نتیجه‌ی کارهای ما هستند و نه اینکه فقط از مواد ساختمانی ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که دربارهٔ بهشت و لذت‌های آن می‌خوانی، مانند نهر کوثر و پسران بهشتی و حوری‌های زیبا، در واقع جلوه‌ای از زیبایی و شادی این دنیا است.

هوش مصنوعی: زندگی در اینجا تنها به خاطر ملاقات و دیدار با دیگران است و تمام لذت و شوق آن در گفت و گو و گفتگو با همدیگر نهفته است.