هوش مصنوعی: چشمم را برای یک لحظه بستم و در آب غوطه‌ور شدم و در آن لحظه کمی از خودم جدا شدم.

هوش مصنوعی: من دنیای خود را ترک کردم و به جهانی دیگر با زمان و مکان متفاوت رفتم.

هوش مصنوعی: خورشید ما به دوردست‌ها رسید و روز و شب را به شکلی نوین خلق کرد.

هوش مصنوعی: بدن تحت تأثیر عادات و رسم‌هاست، اما روح انسان در این دنیا و زمان، احساس غربت و بیگانگی می‌کند.

هوش مصنوعی: روح ما برای هر سوختن و داغی که وجود دارد، آماده است و در هر روز خوشحال و شادمان می‌شود.

هوش مصنوعی: که زمان و روزگار بر او تأثیری ندارد و همچنان نور اوست که جهان را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: طی شدن روز و شب ناشی از حرکت اوست. او را در گردش قرار بده، چون هر موجودی از او سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در یک مرتع وسیع و مرتفع، پرنده‌ای در حال پرواز است و به ستاره‌ها نزدیک می‌شود، گویی ستاره‌ای به نام ثریا را در آغوش گرفته است.

هوش مصنوعی: این بیت به معنای آن است که فضای آرام و خلوت که در آن هستیم، نه به زیبایی گنبدهای آسمانی است و نه به وسعت زمین و خاک، بلکه نمایانگر مکان و شرایط خود ماست. در واقع، این فضا بیشتر به حال و احوال خودمان وابسته است تا به زیبایی‌های بیرونی.

هوش مصنوعی: گاهی به دنبال وسعت او بوده‌ام و گاهی در آسمان او را مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پیر روم، آن راهنمای دانا، گفت: «به این دنیا نگاه کن، مانند سیاره مریخ است.»

هوش مصنوعی: جهان ما پر از زیبایی‌ها و جاذبه‌هاست و در این دنیا، هر کسی صاحب سرزمین، خانه و امکانات خاص خود است.

هوش مصنوعی: ساکنان اینجا مانند اروپایی‌ها در فنون و دانش، از نظر روح و بدن بر ما برتری دارند.

هوش مصنوعی: کسانی که در علم فضا تبحر دارند، بر زمان و مکان تسلط بیشتری دارند.

هوش مصنوعی: وجود او به قدری پیچیده است که همه زوایا و جنبه‌های فضای اطرافش را درک کرده است.

هوش مصنوعی: انسان‌ها در این دنیا به طبیعت خود و جنس خاکی‌شان وابسته‌اند، اما روح و دل آن‌ها در قید و بند این دنیای مادی نیست و به چیزی فراتر از این جهان تعلق دارد.

هوش مصنوعی: هر گاه دل کسی در جایی آرام بگیرد و اقامت کند، می‌تواند هر خواسته‌ای که دارد را عملی کند و به زندگی‌اش shape و شکل بدهد.

هوش مصنوعی: مستی و شادی و شادی در اثر سرور روح است. حضور و غیاب جسم به خاطر اراده و فرمان روح است.

هوش مصنوعی: در این جهان، دو مفهوم اصلی وجود دارد: یکی جان که به صورت نامحسوس و غیرقابل مشاهده است و دیگری تن که ملموس و قابل دیدن است.

هوش مصنوعی: انسان‌ها دارای روح و جسم هستند، اما افرادی که در اندیشه‌های مادی غرق شده‌اند، مانند پرنده‌ای در قفس می‌مانند و تنها به فکر و خیال خود مشغولند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی با روز جدایی روبرو می‌شود، در اثر درد و حسرت جدایی، بیشتر به خود مشغول و مواظب می‌شود.

هوش مصنوعی: مدتی قبل از مرگ، فردی در حضور دیگران به مرگ خود اشاره می‌کند و آن را اعلام می‌کند.

هوش مصنوعی: آنها تنها به خاطر بدنشان زندگی نمی‌کنند، بنابراین به آن وابسته نیستند.

هوش مصنوعی: جان را در خود نگه‌داشتن و از زندگی جدا شدن، در واقع مردن است. همچنین، دوری از دنیا و فرو رفتن در خود، نیز نشان از مرگ است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که این سخن و تفکر فراتر از آن چیزی است که تو می‌اندیشی، زیرا جان تو به بدن وابسته و محدود است.

هوش مصنوعی: باید در اینجا از فرصت استفاده کرد و لگام را به‌دست گرفت، زیرا خداوند چنین فرصتی به کسی نداده است.