هوش مصنوعی: زندگی ترکیبی از لذت‌های مخفی و آشکار است و نقش این دنیا به نحوه‌ای است که هم در نزدیکی ما و هم در دوردست‌ها قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: چنان حالتی بر من حاکم شد که نفس و جانم از هم جدا شده و رنگ حیرت بر زندگی‌ام سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: هر جا که از شادی و هیجان خود فریاد بزنم که "من هستم و تو هم هستی"

هوش مصنوعی: ماه و ستاره‌ها را به آرامی راه رفتن آموخته‌اند و صدها چراغ را در آسمان روشن کرده‌اند.

هوش مصنوعی: آفتاب با نور طلایی خود بر آسمان آبی، چادر زری با طناب نقره‌ای بر افراشته است.

هوش مصنوعی: صبح نخستین از افق سر بر آورد و جهانی نو به دنیای ما وارد شد و آن را در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: انسان تنها یک موجود زنده و خاکی است و فضای زندگی‌اش بدون جمعیتی و کاروانی از انسان‌ها خالی و بی‌تحرک است.

هوش مصنوعی: در یک کوه، آب چشمه‌ای در حال جاری شدن است و در دشت، تکه‌های ابر به آرامی در حال بارش هستند.

هوش مصنوعی: صدای نی شبیه به آواز پرندگان در شاخه‌های درختان است و آوای غزال هم در میان دشت‌ها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدون تجلی‌های جان، دریا و زمین به صورت دود پیچیده‌ای در اطراف پیکرش دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: سبزه‌ای که در بهار در حال رشد است، به نوعی نماد زندگی و سرسبزی است که در دل زمین نهفته و به چشم نمی‌آید. این سبزه، در اعماق زمین در حال زندگی و آماده شدن برای رویش است.

هوش مصنوعی: چرخ روزگار به شکلی بی‌رحمانه به کسی آسیب زد که هرگز چنین چیزی را ندیده بودم.

هوش مصنوعی: وقتی تو در دل من هیچ جایی نداری، پس چگونه می‌توانم جز با چراغی که روشنایی‌ات را نشان دهد، تو را ببینم؟

هوش مصنوعی: اگر خاک به چیزی با ارزش و باعظمتی تبدیل شود، در واقع هنوز همان خاک است و از آن چیزها پایدارتر و روشن‌تر مانند آسمان‌ها نیست.

هوش مصنوعی: یا باید با زیبایی و جذابیت زندگی کنی، یا اینکه از شرم و عیب برای همیشه بمیری.

هوش مصنوعی: زمین به خاطر نیش و کنایه‌های دنیای بالا، شرمنده و ناامید شده و دلش سنگین و نابود است.

هوش مصنوعی: درد بی نوری باعث شد تا دل از شدت اندوه بلرزد، تا اینکه صدایی از سمت آسمان به گوش رسید.

هوش مصنوعی: ای کسی که در امانت‌ها بی‌خبر هستی، نگران نباش؛ به درون خود نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: روزها به خاطر هیاهوی زندگی روشن هستند، نه به خاطر نوری که در اطراف می‌بینی.

هوش مصنوعی: نور صبح از آفتاب داغ می‌تابد و نور جان پاک از آلودگی‌های زندگی روزمره آزاد است.

هوش مصنوعی: نور زندگی در سفر بدون مسیر، از روشنی خورشید و ماه در حرکت سریع‌تر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وجود تو، مانند لوحی پاک و بدون لکه، پر از امید و آرزوهاست. نور و زندگی از وجود تو به وجود می‌آید و روشنایی را به دیگران می‌بخشد.

هوش مصنوعی: عقل انسان می‌تواند بر تمام جهان تسلط یابد و دلاوری کند، اما عشق او به چیزهای بی‌نهایت و فراتر از جهان، نیرویی قوی‌تر و عمیق‌تر دارد.

هوش مصنوعی: اندیشه‌ی او با وجود بی‌دلیلی که دارد، راهی روشن و آگاهانه دارد و چشمانش از جبرئیل نیز باهوش‌تر و بیدارتر است.

هوش مصنوعی: در این بیت، بیان شده که خاک و زمین همچون پرنده‌ای در حال پرواز هستند، مانند یک ربات قدیمی که در مسیرش آسمان را پیش رو دارد. به این معناست که انسان‌ها و موجودات زنده نیز می‌توانند در زندگی خود به ارتفاعات بالاتر دست یابند و از محدودیت‌ها فراتر روند.

هوش مصنوعی: وجود آسمان مانند نوک سوزنی در پارچه‌ای نرم و لطیف است.

هوش مصنوعی: اگر نگاه او به وجود نیاید، آتش غم و اندوه بر دامن زندگی می‌افتد و در این صورت، جهان بی‌رمق و دردناک می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند او به تعداد زیاد تسبیح نمی‌گوید و خونریز است، اما مانند وسیله‌ای است که زمان و روزگار را به جلو می‌راند.

هوش مصنوعی: چشم او به خاطر تمام موجودات روشن می‌شود تا بتواند ذات حق را در صفات او ببیند.

هوش مصنوعی: هر کسی که عاشق شود، زیبایی خداوند را می‌بیند و اوست سرآمد همه موجودات.