هوش مصنوعی: ذات خداوند در این دنیا حجاب و مانع نیست؛ نقش و تصویر آب نمی‌تواند حقیقت را بپوشاند و از آن پنهان کند.

هوش مصنوعی: زاده شدن در دنیایی دیگر خوب است تا جوانی تازه به دست آید.

هوش مصنوعی: حقوق و حقیقت فراتر از مرگ قرار دارد و عین زندگی است. وقتی انسان می‌میرد، نمی‌داند که این حقیقت چیست.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه ما مانند پرندگان بدون بال و پر هستیم، اما در درک و فهم مرگ، از علم بیشتری برخورداریم که خدا به ما عطا کرده است.

هوش مصنوعی: زمانی که می‌گذرد، مانند شیرینی است که با زهر مخلوط شده است. این یعنی لحظات خوب و شیرین ممکن است با تلخی‌ها و سختی‌ها همراه باشند. همچنین، رحمت و لطفی که به همه ما می‌رسد، گاهی ممکن است با قهر و تندی همراه گردد.

هوش مصنوعی: اگر به سراغ او نروی و از خشمش فاصله بگیری، هیچ‌کدام از زمین و آسمان را پر از نعمت‌هایش نخواهی دید؛ گویی که بر تمام این نعمت‌ها عبور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ای روشن‌فکر، کافر کسی است که مرگ را نمی‌پذیرد؛ آیا درست است که با کسی که مرده است، به جنگ بپردازیم؟

هوش مصنوعی: مرد مؤمن همیشه در تلاش است تا با ضعف‌ها و مشکلات درونی خود مقابله کند، همان‌طور که پلنگی به دنبال شکار آهو می‌باشد.

هوش مصنوعی: إنسانی که با آگاهی و بینش در کنار معشوق خود حضور دارد، ارزش بیشتری دارد نسبت به کسی که در مکان مقدسی خواب آلود و بی‌توجه به ایمان خود مشغول است.

هوش مصنوعی: کسی که نمی‌تواند حقیقت را ببیند، مانند چشمی کور است که هیچ‌گاه نمی‌تواند نور خورشید را در شب ببیند.

هوش مصنوعی: درخت انسان از گفت‌وگو با زیبایی و لطافت گلی که دچار بدبختی شده، رشد و پرورش می‌یابد.

هوش مصنوعی: دانه از گل نشانه‌هایی می‌گیرد تا نور آفتاب را به سمت خود جذب کند.

هوش مصنوعی: به گل گفتم، ای سینه‌چاک، آیا می‌دانی وقتی که از باد و خاک عطر و رنگ می‌گیری، چه زیبایی به تو می‌بخشد؟

هوش مصنوعی: گل گفت: ای انسان باهوش که در فکر و خیال خود غرق شده‌ای، چرا از سیگنال‌های خاموش و نامرئی که به تو منتقل می‌شود، بی‌خبر هستی؟

هوش مصنوعی: وجود ما به خاطر جذب این و آن، به عشق و محبت تو شکل گرفته و جاذبه ما به تو، درون ما پنهان است.