هوش مصنوعی: مرد عارف صحبت را ترک کرد و بدین ترتیب در حالت مستی فرو رفته و از دنیای بیرون جدا شد.

هوش مصنوعی: شوق و علاقه او از دستش خارج شد و به وجود آمد به واسطه فریب و زشتی واقعیت‌ها.

هوش مصنوعی: با آمدن او، ذرات مانند ابریشم درخشان می‌شوند. اما بدون او، نه نوری وجود دارد و نه جلوه‌ای از هستی.

هوش مصنوعی: دختری زیبا در جادوی شبی که ستاره‌ای در آن نیست، مانند ستاره‌ای می‌درخشد.

هوش مصنوعی: محل از زیبایی و دلربایی او از دو زلفش پر شده است، تا جایی که به کمرش می‌رسد. چهره‌اش به قدری جذاب است که حتی کوه و کمر نیز تحت تأثیر زیبایی‌اش قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: در میان زیبایی و جذابیت جذاب دختری می‌رقصد که شگفت‌انگیز و بی‌نظیر است و دل‌ها را به خود جلب می‌کند. این دختر حالتی شاداب و سرمست دارد که تحسین‌برانگیز است.

هوش مصنوعی: فکر و خیال او مانند چراغی است که در سال‌های طولانی، دور و بر خود را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: در آن چراغ که جلوه‌های مختلفی دارد، شیرینی و زیبایی بر روی گنجشک و بر آهو مانند پلنگ می‌تابد.

هوش مصنوعی: به رفیق خود که اهل فهم و دانایی است، گفتم که راز و مسائل را برای کسی که کم‌نظر و کم‌فهم است، باز کن.

هوش مصنوعی: گفت: "این بدن مانند سیم درخشان است که به خاطر اندیشه‌ی خداوندی ایجاد شده است."

هوش مصنوعی: دوباره از شوق و هیجان، به طور بی‌تابی در فضای وجود و امید، فرود آمد.

هوش مصنوعی: به مانند ما که در آوارگی و غربت به سر می‌بریم، تو هم در حس غریبی به سر می‌بری؛ من غریبم، او نیز غریب است.

هوش مصنوعی: شأن او مانند جبرئیل است و نامش سروش. او انسان را حیرت‌زده می‌کند و در عین حال به او هوشیاری می‌بخشد.

هوش مصنوعی: غنچهٔ ما را با آبی که از شبنم مرده به دست آمده، باز کرد؛ او زنده است از گرمای نفسش.

هوش مصنوعی: شعر و آهنگ دل از احساسات شاعر سر چشمه می‌گیرد و آثار او در دل جای دارد. هر آنچه در پرده‌نشینی و آرامش ساخته می‌شود، تحت تأثیر آن احساسات است.

هوش مصنوعی: در صدای او حس کرده‌ام که جهانی در آتش می‌سوزد و این شعف و احساسی جدید، لحظه‌ای از نوای او ایجاد می‌شود.