اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۹ - روم راهی که او را منزلی نیست

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>رَوَم راهی که او را مَنْزِلی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>از آن تخمی که ریزم، حاصلی نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من از غم‌ها نمی‌ترسم ولیکن</p></div>
<div class="m2"><p>مده آن غم که شایانِ دلی نیست</p></div></div>

کلیات اشعار فارسی مولانا اقبال لاهوری با مقدمهٔ احمد سروش - تصویر ۲۱۷

بخش ۱۰ - می من از تنک‌جامان نگه دار

روم راهی که او را منزلی نیست
از آن تخمی که ریزم حاصلی نیست
من از غم ها نمی ترسم ولیکن
مده آن غم که شایان دلی نیست

هوش مصنوعی: این اشعار به احساس تنهایی و ناامیدی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که او در مسیری است که به جایی نمی‌رسد و غم‌ها را می‌پذیرد، اما از غمی که ارزشش را ندارد نمی‌خواهد تحمل کند. به‌نوعی، او به دنبال معنا و ارزش در زندگی است.

بخش ۸ - به خود پیچیدگان در دل اسیرند

بخش ۹ - روم راهی که او را منزلی نیست

هوش مصنوعی: من در مسیری حرکت می‌کنم که هیچ مقصدی ندارد و از بذرهایی که می‌پاشم، نتیجه‌ای به دست نمی‌آورم.

رَوَم راهی که او را مَنْزِلی نیست

از آن تخمی که ریزم، حاصلی نیست

هوش مصنوعی: من از غم‌ها نمی‌ترسم، اما غمی را نمی‌خواهم که ارزش داشتن دل را نداشته باشد.

من از غم‌ها نمی‌ترسم ولیکن

مده آن غم که شایانِ دلی نیست

بخش ۹ - روم راهی که او را منزلی نیست

اطلاعات

برگردان به زبان ساده