اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۳۱۲ - زمانه کار او را میبرد پیش

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زمانه کار او را میبرد پیش</p></div>
<div class="m2"><p>که مرد خود نگهدار است درویش</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>همین فقر است و سلطانی که دل را</p></div>
<div class="m2"><p>نگه داری چو دریا گوهر خویش</p></div></div>

کلیات اشعار فارسی مولانا اقبال لاهوری با مقدمهٔ احمد سروش - تصویر ۲۲۳

بخش ۳۱۳ - نه نیروی خودی را زمودی

زمانه کار او را میبرد پیش
که مرد خود نگهدار است درویش
همین فقر است و سلطانی که دل را
نگه داری چو دریا گوهر خویش

هوش مصنوعی: این شعر اشاره به این دارد که شرایط سخت و فقر می‌تواند انسان را به جلو ببرد و در عین حال، تنها افرادی که خود را نگه می‌دارند و پایدارند، می‌توانند در این وضعیت زنده بمانند. همچنین، بیان می‌کند که ثروت و مقام، تنها یک ظاهر است و ارزش واقعی در دل و گوهر وجود انسان نهفته است.

بخش ۳۱۱ - دل ماتش و تن موج دودش

بخش ۳۱۲ - زمانه کار او را میبرد پیش

هوش مصنوعی: زمانه و روزگار راه و روش خود را دارد و به پیش می‌برد، اما انسان باید خود را درست نگه‌دارد، حتی اگر در شرایط سخت و فقیر باشد.

زمانه کار او را میبرد پیش

که مرد خود نگهدار است درویش

هوش مصنوعی: فقر و ثروت هر کدام به نوعی می‌توانند ارزشمند باشند، اما در نهایت، به جای تمرکز بر دارایی‌های مادی، باید به احساسات و ارزش‌های درونی‌مان توجه کنیم، مانند دریا که گوهرهایش را در عمق خود نگه می‌دارد.

همین فقر است و سلطانی که دل را

نگه داری چو دریا گوهر خویش

بخش ۳۱۲ - زمانه کار او را میبرد پیش

اطلاعات

برگردان به زبان ساده