اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۳۰۹ - بباد صبحدم شبنم بنالید

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بباد صبحدم شبنم بنالید</p></div>
<div class="m2"><p>که دارم از تو امید نگاهی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دلم افسرده شد از صحبت گل</p></div>
<div class="m2"><p>چنان بگذر که ریزم بر گیاهی</p></div></div>

کلیات اشعار فارسی مولانا اقبال لاهوری با مقدمهٔ احمد سروش - تصویر ۵۴۵

بخش ۳۱۰ - دلن بحر است کو ساحل نورزد

بباد صبحدم شبنم بنالید
که دارم از تو امید نگاهی
دلم افسرده شد از صحبت گل
چنان بگذر که ریزم بر گیاهی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر در صبح زود از شبنم می‌خواهد که از آرزوی نگاهی از معشوق بگوید. دل او به خاطر صحبت از گل‌ها غمگین شده است و از شبنم می‌خواهد که به آرامی بگذرد و بر روی گیاهی بریزد. این شعر بیانگر احساسات عمیق و نازک دل شاعر نسبت به معشوق و ارتباطش با طبیعت است.

بخش ۳۰۸ - سحرها در گریبان شب اوست

بخش ۳۰۹ - بباد صبحدم شبنم بنالید

هوش مصنوعی: در صبح زود، شبنم به درستی ناله می‌زند که من از تو انتظار یک نگاه دارم.

بباد صبحدم شبنم بنالید

که دارم از تو امید نگاهی

هوش مصنوعی: قلبم از صحبت گل ناراحت و غمگین شده است، پس به گونه‌ای از آن رد شو که همچون قطره‌ای بر روی گیاهی بریزم.

دلم افسرده شد از صحبت گل

چنان بگذر که ریزم بر گیاهی

بخش ۳۰۹ - بباد صبحدم شبنم بنالید

اطلاعات

برگردان به زبان ساده