اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۳۰۶ - مگو با من خدای ما چنین کرد

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مگو با من خدای ما چنین کرد </p></div>
<div class="m2"><p>که شستن میتوان از دامنش گرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ته بالا کن این عالم که در وی</p></div>
<div class="m2"><p>قماری میبرد نامرد از مرد</p></div></div>

بخش ۳۰۷ - برون کن کینه را از سینهٔ خویش

مگو با من خدای ما چنین کرد 
که شستن میتوان از دامنش گرد
ته بالا کن این عالم که در وی
قماری میبرد نامرد از مرد

هوش مصنوعی: این چهار بیت بیانگر ناامیدی و ناگوار بودن شرایط است. شاعر به خداوند می‌گوید که چرا این گونه با او رفتار کرده و درد و رنجی به او داده است. او از او می‌خواهد تا این جهان را تغییر دهد، زیرا در آن نشانه‌هایی از بی‌عدالتی و قمار بازی مردان نامرد وجود دارد. به طور کلی، این شعر به نقد وضعیت اجتماعی و ناامیدی از شرایط موجود می‌پردازد.

بخش ۳۰۵ - ازن غم ها دل ما دردمند است

بخش ۳۰۶ - مگو با من خدای ما چنین کرد

هوش مصنوعی: نگو که خدا با ما این‌گونه رفتار کرده است که می‌توانیم آلودگی‌ها را از دامن او بشوییم.

مگو با من خدای ما چنین کرد 

که شستن میتوان از دامنش گرد

هوش مصنوعی: این دنیا را آن‌قدر ناپایدار و پرچالش ببین که در آن بعضی از انسان‌ها به ناحق از دیگران بهره‌برداری می‌کنند و حق را نادیده می‌گیرند.

ته بالا کن این عالم که در وی

قماری میبرد نامرد از مرد

بخش ۳۰۶ - مگو با من خدای ما چنین کرد

اطلاعات

برگردان به زبان ساده