اقبال لاهوریبخش ۳ - دل من، در گشاد چون و چند است
دلِ من، در گُشادِ چون و چند است
نگاهش، از مه و پروین بلند است
بده ویرانه‌ای در دوزخ، او را
که این کافر، بسی، خلوت‌پسند است
بخش ۲ - سخن‌ها رفت از بود و نبودم: سخن‌ها رفت از بود و نبودمبخش ۴ - چه شور است این که در آب و گل افتاد: چه شور است این که در آب و گِل افتاد؟
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: سایت علامه اقبال
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دلِ من، در گُشادِ چون و چند است
نگاهش، از مه و پروین بلند است
هوش مصنوعی: دل من در دریایی از سوالات و حیرت‌ها غوطه‌ور است، چشمانش همچون ماه و ستارگان درخشان و بلند است.
بده ویرانه‌ای در دوزخ، او را
که این کافر، بسی، خلوت‌پسند است
هوش مصنوعی: به کسی که به تنهایی و دور از دیگران زندگی می‌کند و به دنیا و زیبایی‌های آن بی‌اعتنا است، یک مکان خالی و بدون روح در دوزخ بدهید.