اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۸۹ - خوشا روزی که خود را باز گیری

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خوشا روزی که خود را باز گیری</p></div>
<div class="m2"><p>همین فقر است کو بخشد امیری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حیات جاودان اندر یقین است</p></div>
<div class="m2"><p>ره تخمین و ظن گیری بمیری</p></div></div>

بخش ۲۹۰ - تو هم مثل من از خود در حجابی

خوشا روزی که خود را باز گیری
همین فقر است کو بخشد امیری
حیات جاودان اندر یقین است
ره تخمین و ظن گیری بمیری

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که باید به درون خود و ارزش‌های واقعی‌مان برگردیم. فقر و عدم دارایی می‌تواند به ما قدرت و حکمت بدهد. زندگی واقعی و جاودان در ایمان و یقین نهفته است و نباید به حدس و گمانی که از آن مطمئن نیستیم دل ببندیم.

بخش ۲۸۸ - فتادی از مقام کبریائی

بخش ۲۸۹ - خوشا روزی که خود را باز گیری

هوش مصنوعی: خوشا آن روزی که خودت را پیدا کنی؛ زیرا همین فقر می‌تواند به تو جایگاه بلندی ببخشد.

خوشا روزی که خود را باز گیری

همین فقر است کو بخشد امیری

هوش مصنوعی: زندگی ابدی در یقین و باور راستین است و نباید به گمان و ظن بسنده کرد، چون اینگونه زندگی کردن منجر به مرگ حقیقی می‌شود.

حیات جاودان اندر یقین است

ره تخمین و ظن گیری بمیری

بخش ۲۸۹ - خوشا روزی که خود را باز گیری

اطلاعات

برگردان به زبان ساده