اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۸۷ - کبوتر بچه خود را چه خوش گفت

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کبوتر بچه خود را چه خوش گفت</p></div>
<div class="m2"><p>که نتوان زیست با خوی حریری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>اگر «یاهو» زنی از مستی شوق</p></div>
<div class="m2"><p>کله را از سر شاهین بگیری</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 8237 - اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۸۷ - کبوتر بچه خود را چه خوش گفت

بخش ۲۸۸ - فتادی از مقام کبریائی

کبوتر بچه خود را چه خوش گفت
که نتوان زیست با خوی حریری
اگر یاهو زنی از مستی شوق
کله را از سر شاهین بگیری

هوش مصنوعی: در این شعر، کبوتر به فرزندش می‌گوید که نمی‌توان با ناز و محبت زندگی کرد. او می‌گوید حتی اگر کسی از عشق و شوق مست باشد، نمی‌تواند کارهای ناپسندی انجام دهد. به عبارتی، عشق و شوق نمی‌توانند بهانه‌ای برای رفتارهای نادرست باشند.

بخش ۲۸۶ - گله از سختی ایام بگذار

بخش ۲۸۷ - کبوتر بچه خود را چه خوش گفت

هوش مصنوعی: کبوتر به جوجه‌اش با خوشحالی می‌گوید که نمی‌تواند با تن پارچه‌ای زنده بماند.

کبوتر بچه خود را چه خوش گفت

که نتوان زیست با خوی حریری

هوش مصنوعی: اگر کسی از شوق و عشق، سر و کله‌اش را از دست بدهد و به حالت مستی بیفتد، مانند کسی می‌شود که در دلش عشق می‌جوشد و نمی‌تواند خود را کنترل کند.

اگر «یاهو» زنی از مستی شوق

کله را از سر شاهین بگیری

بخش ۲۸۷ - کبوتر بچه خود را چه خوش گفت

اطلاعات

برگردان به زبان ساده