اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۷۲ - پریدن از سر بامی به بامی

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پریدن از سر بامی به بامی</p></div>
<div class="m2"><p>نبخشد جره بازان را مقامی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز نخچیری که جز مشت پری نیست</p></div>
<div class="m2"><p>همان بهتر که میری درکنامی</p></div></div>

بخش ۲۷۳ - نگر خود را بچشم محرمانه

پریدن از سر بامی به بامی
نبخشد جره بازان را مقامی
ز نخچیری که جز مشت پری نیست
همان بهتر که میری درکنامی

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که پرندگان یا کسانی که از بام به بام می‌پرند، نمی‌توانند مقام و جایگاه خاصی کسب کنند. در واقع، اگر کسی در جایگاهی پایین‌تر و بی اهمیت درشت نشده باشد، بهتر است که در آنجا بماند و به کار خود ادامه دهد. به عبارتی، گاهی اوقات بهتر است در محیطی کمتر هیجان‌انگیز بمانیم تا اینکه به دنبال موفقیت‌های بزرگ‌تر برویم که ممکن است برای ما مشکلاتی به همراه داشته باشد.

بخش ۲۷۱ - شتر را بچه او گفت در دشت

بخش ۲۷۲ - پریدن از سر بامی به بامی

هوش مصنوعی: پرواز بین بام‌ها به پرندگان بزرگ هیچ مقام و ارزشی نمی‌دهد.

پریدن از سر بامی به بامی

نبخشد جره بازان را مقامی

هوش مصنوعی: بهتر است در مکانی بروید که آرامش و آسایش بیشتری دارید، تا اینکه در جایی باشید که فقط زحمت و سختی برایتان به همراه دارد.

ز نخچیری که جز مشت پری نیست

همان بهتر که میری درکنامی

بخش ۲۷۲ - پریدن از سر بامی به بامی

اطلاعات

برگردان به زبان ساده