اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۷ - نداند جبرئیل این های و هو را

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نداند جبرئیل این های و هو را </p></div>
<div class="m2"><p>که نشناسد مقامِ جست‌وجو را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بپرس از بندهٔ بیچارهٔ خویش</p></div>
<div class="m2"><p>که داند نیش و نوشِ آرزو را</p></div></div>

بخش ۲۸ - شب این انجمن آراستم من

نداند جبرییل این های و هو را 
که نشناسد مقام جست وجو را
بپرس از بنده بیچاره خویش
که داند نیش و نوش آرزو را

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تفسیر مقام جبرئیل و اهمیت جست‌وجو می‌پردازد. او می‌گوید که جبرئیل از حال و احوال انسانی بی‌خبر است. سپس به بنده‌ای که در پی آرزوهاست، اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که فقط اوست که تلخی و شیرینی آرزوهایش را می‌شناسد.

بخش ۲۶ - دل ما از کنار ما رمیده

بخش ۲۷ - نداند جبرئیل این های و هو را

هوش مصنوعی: جبرئیل، فرشته ای بزرگ، از درک و فهم این سر و صداها و اضطراب‌ها ناتوان است، زیرا او مقام و جایگاه جست‌وجو و خواستن را نمی‌شناسد.

نداند جبرئیل این های و هو را 

که نشناسد مقامِ جست‌وجو را

هوش مصنوعی: از خدامی‌ام که در سختی‌ها و خوشی‌ها، خوب می‌داند چه طعم و حالتی از آرزوها را باید چشید.

بپرس از بندهٔ بیچارهٔ خویش

که داند نیش و نوشِ آرزو را

بخش ۲۷ - نداند جبرئیل این های و هو را

اطلاعات

برگردان به زبان ساده