اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۲۸ - به بحر خویش چون موجی تپیدم

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به بحر خویش چون موجی تپیدم</p></div>
<div class="m2"><p>تپیدم تا به طوفانی رسیدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دگر رنگی ازین خوشتر ندیدم</p></div>
<div class="m2"><p>بخون خویش تصویرش کشیدم</p></div></div>

بخش ۲۲۹ - نگاهش پر کند خالی سبوها

به بحر خویش چون موجی تپیدم
تپیدم تا به طوفانی رسیدم
دگر رنگی ازین خوشتر ندیدم
بخون خویش تصویرش کشیدم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات احساسات و تجربیات خود را بیان می‌کند. او مانند موجی در دریا به حرکت درآمده و با تلاطم به طوفانی می‌رسد. او به رنگی بهتر از آنچه که اکنون می‌بیند، دست نیافته و تصویر آنچه را که در دلش دارد، با خون خودش ترسیم می‌کند. این ابیات نشان‌دهنده شدت احساسات و عمق تجربه‌های داخلی او هستند.

بخش ۲۲۷ - خوشآن قومی پریشان روزگاری

بخش ۲۲۸ - به بحر خویش چون موجی تپیدم

هوش مصنوعی: من به مانند موجی در دریا به تلاطم افتادم و تا اینکه به طوفانی بزرگ و نیرومند رسیدم.

به بحر خویش چون موجی تپیدم

تپیدم تا به طوفانی رسیدم

هوش مصنوعی: رنگی زیباتر از این رنگ را ندیده‌ام، بنابراین تصویرش را با خون خود برCanvas ذهنم رسم کردم.

دگر رنگی ازین خوشتر ندیدم

بخون خویش تصویرش کشیدم

بخش ۲۲۸ - به بحر خویش چون موجی تپیدم

اطلاعات

برگردان به زبان ساده