اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۲۷ - خوشآن قومی پریشان روزگاری

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خوشن قومی پریشان روزگاری</p></div>
<div class="m2"><p>که زاید از ضمیرش پخته کاری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نمودش سری از اسرار غیب است</p></div>
<div class="m2"><p>ز هر گردی برون ناید سواری</p></div></div>

بخش ۲۲۸ - به بحر خویش چون موجی تپیدم

خوشن قومی پریشان روزگاری
که زاید از ضمیرش پخته کاری
نمودش سری از اسرار غیب است
ز هر گردی برون ناید سواری

هوش مصنوعی: این شعر به وضوح اشاره به حالتی از پریشانی و اضطراب دارد. شاعر از کیفیاتی درونی سخن می‌گوید که باعث بروز کارهای پخته و معنادار می‌شود. او همچنین به اسرار پنهان و غیبی اشاره می‌کند و می‌گوید کسی که از مشکلات و چالش‌ها عبور کند، در نهایت به حقیقت و موفقیت خواهد رسید. در مجموع، پیام شعر درباره غلبه بر مشکلات و دستیابی به آگاهی و پیروزی است.

بخش ۲۲۶ - پریشانم چو گرد ره گذاری

بخش ۲۲۷ - خوشآن قومی پریشان روزگاری

هوش مصنوعی: در روزگار سخت و بی‌نظمی، انسان‌هایی که با فکر و احساس خود کارهای برجسته و پخته‌ای انجام می‌دهند، شایسته تحسین و احترام هستند.

خوشن قومی پریشان روزگاری

که زاید از ضمیرش پخته کاری

هوش مصنوعی: ظاهر او حاوی رازهای پنهان است و از هر نوع ظاهری نمی‌توان به حقیقت او دست یافت.

نمودش سری از اسرار غیب است

ز هر گردی برون ناید سواری

بخش ۲۲۷ - خوشآن قومی پریشان روزگاری

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها