اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۲۶ - پریشانم چو گرد ره گذاری

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پریشانم چو گرد ره گذاری</p></div>
<div class="m2"><p>که بر دوش هوا گیرد قراری</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خوشا بختی و خرم روزگاری</p></div>
<div class="m2"><p>که بیرون آید از من شهسواری</p></div></div>

بخش ۲۲۷ - خوشآن قومی پریشان روزگاری

پریشانم چو گرد ره گذاری
که بر دوش هوا گیرد قراری
خوشا بختی و خرم روزگاری
که بیرون آید از من شهسواری

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالتی پریشانی و سردرگمی صحبت می‌کند که مانند گردی در مسیر است و تحت تأثیر شرایط ناخواسته قرار دارد. او به بخت خوش و روزگار خوب حسرت می‌زند و آرزو می‌کند که از درونش پهلوانی قهرمان بیرون بیاید و او را از این حال رها کند.

بخش ۲۲۵ - نخستین لاله صبح بهارم

بخش ۲۲۶ - پریشانم چو گرد ره گذاری

هوش مصنوعی: من در هم و برهمم مانند کسی که در مسیرش توقفی به خاطر وزش باد پیدا کرده است.

پریشانم چو گرد ره گذاری

که بر دوش هوا گیرد قراری

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که در روزگار خوش و بختی زندگی کند و از دل او یک پهلوان بزرگ بیرون بیاید.

خوشا بختی و خرم روزگاری

که بیرون آید از من شهسواری

بخش ۲۲۶ - پریشانم چو گرد ره گذاری

اطلاعات

برگردان به زبان ساده