اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۲۰۲ - خلافت فقر با تاج و سریر است

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خلافت فقر با تاج و سریر است</p></div>
<div class="m2"><p>زهی دولت که پایان ناپذیر است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جوان بختا ! مده از دست، این فقر</p></div>
<div class="m2"><p>که بی او پادشاهی زود میر است</p></div></div>

بخش ۲۰۳ - جوانمردی که خود را فاش بیند

خلافت فقر با تاج و سریر است
زهی دولت که پایان ناپذیر است
جوان بختا  مده از دست این فقر
که بی او پادشاهی زود میر است

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به اهمیت فقر و نقش آن در زندگی اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که خلافت و قدرت اگرچه ممکن است با جلوه‌های ظاهری مانند تاج و تخت همراه باشد، ولی هرگز پایدار نیست. از طرفی، تأکید می‌کند که جوانان نباید از این فقر فاصله بگیرند، زیرا بدون آن، سرفرازی و مقام نیز زودگذر خواهد بود. 

بخش ۲۰۱ - تو ای باد بیابان از عرب خیز

بخش ۲۰۲ - خلافت فقر با تاج و سریر است

هوش مصنوعی: فقر می‌تواند با مقام و قدرت همراه باشد و این نشان‌دهنده‌ای از حکومتی است که هیچ‌گاه به پایان نمی‌رسد و همواره ادامه دارد.

خلافت فقر با تاج و سریر است

زهی دولت که پایان ناپذیر است

هوش مصنوعی: ای جوان خوشبخت! این فقر را از دست نده، چون بدون آن، پادشاهی به سرعت نابود می‌شود.

جوان بختا ! مده از دست، این فقر

که بی او پادشاهی زود میر است

بخش ۲۰۲ - خلافت فقر با تاج و سریر است

اطلاعات

برگردان به زبان ساده