اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۱۹۸ - خیالش با مه و انجم نشیند

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خیالش با مه و انجم نشیند</p></div>
<div class="m2"><p>نگاهشن سوی پروین ببیند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل بیتاب خود را پیش او نه</p></div>
<div class="m2"><p>دم او رعشه از سیماب چیند</p></div></div>

بخش ۱۹۹ - خودی تا گشت مهجور خدائی

خیالش با مه و انجم نشیند
نگاهشن سوی پروین ببیند
دل بیتاب خود را پیش او نه
دم او رعشه از سیماب چیند

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تصویرسازی خیال و آرزوهای خود پرداخته است. او می‌خواهد تصوری از معشوقش را در کنار ستاره‌ای به نام پروین ببیند و دل پرتشنج خود را به او نشان دهد. همچنین، احساساتش از زیبایی معشوق چنان قوی است که در قدرت آن، رعشه‌ای شبیه به سیماب می‌افتد.

بخش ۱۹۷ - ز رومی گیر اسرار فقیری

بخش ۱۹۸ - خیالش با مه و انجم نشیند

هوش مصنوعی: او با خیال خود به همراه ماه و ستاره‌ها نشسته و به سوی پروین می‌نگرد.

خیالش با مه و انجم نشیند

نگاهشن سوی پروین ببیند

هوش مصنوعی: دل نگران و بی‌قرار خود را به او نشان بده و به خاطر احساساتش، او در حالتی لرزان و پرشور به سر می‌برد.

دل بیتاب خود را پیش او نه

دم او رعشه از سیماب چیند

بخش ۱۹۸ - خیالش با مه و انجم نشیند

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها