اقبال لاهوری » ارمغان حجاز » بخش ۱۸ - نخواهم این جهان و آن جهان را

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نخواهم این جهان و آن جهان را</p></div>
<div class="m2"><p>مرا این بس که دانم رمزِ جان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>سجودی ده که از سوز و سرورش</p></div>
<div class="m2"><p>به وجد آرم زمین و آسمان را</p></div></div>

کلیات اشعار فارسی مولانا اقبال لاهوری با مقدمهٔ احمد سروش - تصویر ۶۹

بخش ۱۹ - چه می‌خواهی از این مرد تن‌آسای

نخواهم این جهان و آن جهان را
مرا این بس که دانم رمز جان را
سجودی ده که از سوز و سرورش
به وجد آرم زمین و آسمان را

هوش مصنوعی: این شعر نشان دهنده‌ی بی‌نیازی شاعر از دنیاها و دغدغه‌های مادی است. او تنها به درک و فهم راز زندگی و روح خود می‌پردازد و از خداوند می‌خواهد که به او توفیق سجود و عبادت دهد تا از عشق و شوری که در دلش دارد، زمین و آسمان را به وجد آورد.

بخش ۱۷ - مسلمانی که در بند فرنگ است

بخش ۱۸ - نخواهم این جهان و آن جهان را

هوش مصنوعی: من به هیچ‌کدام از این دنیاها اهمیت نمی‌دهم، برایم مهم است که راز وجودم را بشناسم.

نخواهم این جهان و آن جهان را

مرا این بس که دانم رمزِ جان را

هوش مصنوعی: به سجده‌ای بپرداز که با حرارت و شوق آن، بتوانم زمین و آسمان را به شور و هیجان درآورم.

سجودی ده که از سوز و سرورش

به وجد آرم زمین و آسمان را

بخش ۱۸ - نخواهم این جهان و آن جهان را

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها