گنجور » حسینی » کنز الرموز » بخش ۷ - در بیان معرفت نماز و کیفیت آن

بخش ۷ - در بیان معرفت نماز و کیفیت آن

نفس تست آلوده حرص و هوا

رو طهارت کن بدریای فنا

پس بشوی از هر دو عالم دست و روی

تا شوی شایسته این گفتگوی

خلوتی کن بر در امید رو

بر مصلای زه توحید رو

قبله را چون یافتی دستی برآر

دست خود یعنی ز غیر حق بدار

گرچه بردی گوی طاعت از ملک

هم بعجز خویش خم زن چون فلک

اختیار خود برون کن از وجود

تا بیابی نقد اسرار سجود

چون برآوردی سر از تدبیر کار

سهو خود را سجده سهوی بدار

نفس زنگی طبع دارد بوی یار

هرچه پیش آید بگردان سوی یار

دولت هر دو جهانت داده اند

پنج نوبت بهر آنت داده اند

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)

قالب شعری: مثنوی

منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.