امیر حسینی هرویبخش ۲۷ - در بیان شوق محبت میفرماید
شوق، شهباز محبت را پرست
در حریم انس جان را رهبر است
شوق، دار و خانه اهل بلاست
کلبه پر نور مستان خداست
شوق را گرچه بلند آمد مقام
نیست یکسان اندر او هر خاص و عام
دوستی بی شوق نپذیرد کمال
وانکه بی چوگان نشد گوی رجال
سالکان را در طریقت هر زمان
همتی بخشد خداوند جهان
گرچه هر دم عشق را جولان کنند
اشتیاق قرب را قربان کنند
در طلب یاد نهایت نارواست
زانکه مطلوب همه بی منتهاست
بخش ۲۶ - در بیان محبت میفرماید: هرکه بر نطع محبت راه یافتبخش ۲۸ - در بیان تفرید میفرماید: مردِ فرد از نور وحدت بهره مند
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.