هوش مصنوعی: اگر از تو نشانه‌ای نداشته باشم، بی‌خبر و بی‌نشان می‌شوم و اگر خبری از نوید زندگی نرسد، گویی مرده‌ام.

هوش مصنوعی: آه از آن وضعیت ناگوار که به خاطر آن لب‌های شیرین نتوانند برای تسکین دل من، کلامی شیرین بگویند.

هوش مصنوعی: آه از آن زمان تاریک که نور خورشید نتواند به جان‌ها روشنی ببخشد و روشنی وجود مردم را تحت تأثیر قرار ندهد.

هوش مصنوعی: دل جراحت‌دیده‌ام دیگر امیدی به درمان ندارد، مگر اینکه زخم‌های عمیقی که از نگاه تو می‌آید به من برسد.

هوش مصنوعی: غصه و اندوه تو مانند شکار شاهینی است که تا زمانی که دل از خواسته‌های تو آزاد نشود، پرواز روح به سمت عظمت تو امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: عشق و علاقه‌ای که در دل وجود دارد، زمانی که از زنجیرهای محدودیت‌ها آزاد نشود، نمی‌تواند در دامان عظمت و قدرت خاصی جا بگیرد و تأثیری بگذارد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ذوق و شوق نوشته‌های حسین را پیدا نکنی، هیچ رازی در دل تو فاش نخواهد شد.