هوش مصنوعی: دوستانم! جان من را به سوی محبوب ببرند و بلبل را از قفس به سوی گلستان بیاورند.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از درد و بیماری خود صحبت می‌کند و از عیسی، که نماد شفابخشی و نجات است، درخواست کمک می‌کند. او از حالتی می‌گوید که غمش او را به شدت آزار می‌دهد و می‌خواهد با لبان عیسی، که گویی مظهر زندگی و آرامش است، جانش را نجات دهد. به طور کلی، حسرت و اشتیاق به درمان و رهایی از غم در این کلام احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من مانند یک بلبل آزاد است و از درد جدایی رنج نمی‌برد، زیرا به لطف بلبل، حال دل من به گلی زیبا بدل شده است.

هوش مصنوعی: اگر عقل در عشق تصمیم بگیرد و بر در عشق بیفتد، آن عقل را به بند بکشید و به پیشگاه سلطان ببرید.

هوش مصنوعی: ما زنگ و کدورت‌های دیگران را از دل خود زدودیم تا آینه دل به زیبایی یوسف کنعان درخشان شود و هدیه‌ای برای او به شمار آید.

هوش مصنوعی: پس از آنکه پروانه با عشق و شوری که در دل دارد، به شمع نزدیک می‌شود و جانش را فدای آن می‌کند، شمع ما را با لطف و مهربانی به سوی مکان آرامش و سکوت ببرد.

هوش مصنوعی: اگر آن بزرگوار چیزی بخواهد، باید دل را آتشین و چشمان را اشکبار به هدیه بیاورید.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی او در فصل عید نمایان می‌شود، جان زخمی حسین آماده است تا فدای او شود.