هوش مصنوعی: عمر انسان در این دنیای زودگذر پایدار نیست و این جهان پر از درد و نگرانی است و جایی برای شادی و خوشحالی واقعی ندارد.

هوش مصنوعی: از این جسم و دنیا چه چیزی را دنبال می‌کنی، در باغ‌های این جهان بویی از خوشبختی و موفقیت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: صحبت کردن با دوستان مهربان لذت‌بخش و شیرین است، اما افسوس که زندگی ابدی نیست و روزی به پایان می‌رسد.

هوش مصنوعی: زود باشد که زندگی خوشی و شادی نداشته باشد؛ مثل غنچه‌ای که تازه در گلو بسته است. از آن به بعد، نباید به این روزهای گذرا و فانی اعتماد کرد. در این ایام، مانند گلی نباید خندید و خوشحال بود، چرا که زندگی پایدار نیست.

هوش مصنوعی: دوام خوشی و زندگی مانند میوه‌ای خوش‌طعم است، اما چه فایده دارد که این میوه در باغ زندگی وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: من می‌توانم سختی‌های روزگار را تحمل کنم، اما نمی‌توانم دوری از دوست را مانند تو که می‌دانی، تاب بیاورم.

هوش مصنوعی: بیا و برای زندگی جدید تلاش کن، در غیر این صورت نشسته بمانی که کار وفاداران جز از جان گذشتن نیست.

هوش مصنوعی: بهار عمر حسین به فصل خزان رسیده و دیگر طعم شیرین جوانی را ندارد.