هوش مصنوعی: اگر به سوی آرامش و سکون برویم، دل من آرام نمی‌گیرد مگر اینکه با دوستی باشم.

هوش مصنوعی: من نه به ملک و سلطنت این دنیا نیاز دارم و نه به بهشت و باغ‌های آن. هدف من از این دو جهان فقط دوست است.

هوش مصنوعی: دوست آنقدر با لطف و محبت به جان من آمیخته که دیگر نمی‌توانم بین خودم و او تفاوتی قائل شوم.

هوش مصنوعی: به مرحله‌ای از اتحاد و نزدیکی با او دست یافته‌ام که دیگر نمی‌توانم تشخیص دهم این من هستم یا او.

هوش مصنوعی: چشمانت را از دوست پر کن و جستجو کن تا بفهمی که در تمامی جهان نشانه‌هایی از وجود او وجود دارد.

هوش مصنوعی: چه اهمیتی دارد اگر تمام دنیا دشمن ما شوند، وقتی که آن پادشاه زیبایی‌ها با ما دوست است.

هوش مصنوعی: در میان ما و تو جز برقراری صلح و دوستی وجود ندارد، ای زاهد! تو از نعمت‌های بهشت لذت می‌بری و ما تنها به دوستی نیاز داریم.

هوش مصنوعی: اگر همه اقوام و نزدیکان حسین از او دور شوند و بیگانه شوند، تنها دوستی که مهم است برای ما، همین دوست است که جان ما را به او بسته‌ایم.