هوش مصنوعی: عید فرارسیده و گروهی عازم زیارت خانه خدا شده‌اند و من نیز باید با کمال اراده و از روی عشق، در این مسیر قدم بردارم.

هوش مصنوعی: دل من چون عود در حال سوختن است و هر بار که نفسی می‌کشم، شعله‌های درونم را بیشتر احساس می‌کنم. دلم تبدیل به مشعل غم شده و در این سوختن همواره احساس اندوه را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: عزم سفر به دنیای فانی را کرده‌ای و در سرزمین جاودانه، تکیه‌گاه و نمادی برای خود بنا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: در گذشته، از وجود غیرواقعی‌ام، به حقیقتی واقعی و معتبر دست یافتم، همچون مستی که راهی به سوی عدم و عدمیت خلق می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی سرنوشت با تدبیر تو تغییر نکند، در برابر سختی‌ها و چالش‌ها باید با سرنوشت خود کنار بیاییم، حتی اگر دچار آسیب شویم.

هوش مصنوعی: اگر در مجلس او به عنوان یکی از دوستانش پذیرفته نشوی، همچون کسی که خجالت زده است، با احساس سوز و ناراحتی مواجه خواهی شد.

هوش مصنوعی: سپر خود را از رضایت و خوشنودی بساز و به جنگ برو، زیرا با رضایت می‌توانی تیرهای ستم را دفع کنی.

هوش مصنوعی: وقتی از شفاخانه‌ی محبتش درمان می‌طلبی، بدان که من مثل سوخته‌ای هستم که با درد و رنج زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من حسینم، من را از در دوستی دور نکنید. منزل من در کنار سبط پیامبر، خانه‌ی حرم است.