هوش مصنوعی: جانم با رفتن محبوبم به درد و رنجی بزرگ دچار شده است. هنگامی که او رفت، دیگر هیچ درمانی برای درد من باقی نماند و این درد به حدی رسیده که قابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: روح و روان و دوستان عزیزم، هزار دل را پدرم رفت و نوری که در شبستانم می‌درخشید، از بین رفت.

هوش مصنوعی: اگر مهر تو به من باشد و تو به من نگاه کنی، از این پس که ماه تابان من از دید من رفت، دیگر برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: گل‌های باغ شادی من پژمرده شدند، از آن زمان که سرو زیبای من رفت.

هوش مصنوعی: امیدوار بودم که از باغ وصال و عشق بهره‌مند شوم، اما ناگهان به سنگینی خزانی برخورد کردم که باعث شد زیبایی و سرزندگی باغ زندگی‌ام از بین برود.

هوش مصنوعی: چشمم از گریه به شدت تار و تیره شده است، مثل یعقوب که به خاطر دوری یوسفش اشک ریخت و نگرانش بود.

هوش مصنوعی: من در حیرتم و مانند گوی و چوگان خمیده شده‌ام، زیرا هدف و آرزوی من که همان این گوی باشد، از من دور شده است.

هوش مصنوعی: گاهی چون بلبل ناله می‌زنم و گاهی مثل ابر اشک می‌ریزم. حالا که گل خندان من از دیدم رفت، دلbroken من در حال غم است.

هوش مصنوعی: وجود ضعیف من در حال آسیب و ناپایداری است و اشک‌های من به قدری جاری شده که بس از چشمانم رفته و ویرانی به بار آورده است.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که حسین بازخواهد گشت و از ستمگری آن بی‌وفا که پیمان مرا شکسته، انتقام خواهد گرفت.