هوش مصنوعی: اگر روزی به خاک من پا بگذاری، صدای ناله و گریه‌ای را از دل پر درد من خواهی شنید.

هوش مصنوعی: ای دوست، زیبایی تو زندگی‌بخش من است و اهمیتی ندارد اگر نگاه ناز تو در پی نابودی من باشد.

هوش مصنوعی: در عشق تو، وجود من هزاران شکاف و فرسودگی دارد، اگر دیگران به من نگاه کنند، متوجه خواهند شد که لباس من نیز دچار چاک و آسیب شده است.

هوش مصنوعی: در عشق تو، من به اندازه خاک حقیر و کوچک شده‌ام، پس جای شگفتی نیست اگر از خاک من گل و ریحان بروید.

هوش مصنوعی: تا من وجود دارم، عشق به مشکلی شبیه به تاک می‌ماند که میوه‌ی خوشبو و شیرینی به نام «عنب» (انگور) را به بار می‌آورد. حالا بنگر که ریشه و اصلی که من از آن برخاسته‌ام، چه قدر پاک و خالص است.

هوش مصنوعی: ماه به خاطر محبتش نور بیشتری می‌تاباند و زیبایی چهره‌ات نیز از محبت دل و جان پاک من ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ای عشق، تیغ خود را بکش و همچون حسین را به قتل برسان تا از میان ما هر گونه اشتراکی از بین برود.