هوش مصنوعی: ای پروردگار، آیا این ماه درخشان، نور الهی نیست؟ آیا این شخص که به زیبایی عیسی در آسمان می‌درخشد، یوسف دومی نیست؟

هوش مصنوعی: خدمتکار دردش به قلبش سرایت کرد و وقتی در خانه جنجال و هیاهو را دید، به آسمان نالید و گفت: "پروردگارا، این چه غوغایی است؟"

هوش مصنوعی: در مکانی خاص که متعلق به شاه است، اگر در آنجا کسی به این شکل با نامحرمان رفتار کند، نشان‌دهنده‌ی چه نوع انسانیتی است.

هوش مصنوعی: او تمام آن احساسات را از عشق بیرون کشید و آتشی برپا کرد که بام و خانه را می‌سوزاند. گفتم این نشان از ایمان و مسلمانی است.

هوش مصنوعی: گفت: ای نادان، برو و بدان که تو در گمراهی هستی. تو به دور از حقیقتی و این جامه‌ات شایسته مقام سلطنت نیست.

هوش مصنوعی: پس از آنکه خانه به طور کامل از هر چیزی پاک و تمیز شد، تخت و وسایل را به آنجا آورد و گفت: باید از این نعمت نگهداری کرد، زیرا این هدیه‌ای از سوی خداوند است.

هوش مصنوعی: ناگهان نیرویی قوی به من دست داد و مرا از قید و بندها آزاد کرد. گفتم که این حالت ناشی از قدرت و مقام شاه است، اما گفت نه، این حالتی است که از خاقانی می‌آید.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، نوری از آتش به وجود آمد که وجود من را به شدت فرا گرفت. وقتی از خودم دور شدم، این زیبایی و لطافت را حس کردم که نشانه‌ای از وجودی متعالی و الهی است.

هوش مصنوعی: من این زیبایی را در چشمان محبوبم دیدم و از صدای او به شدت تحت تأثیر قرار گرفتم. این صدا مرا به یاد لطف و رحمت الهی انداخت.

هوش مصنوعی: همین حالا سکوت کن ای حسین، زیرا در اینجا دیگر جایی برای صحبت نیست. از این پس به جستجوی متن بپرداز، چرا که آرامش روحی در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: وقتی غم غربت بر در زندگیم نشسته و دیگران را از خودم دور کرده، من هم به دنبال رهایی از این وضعیت رفتم و گفتم که لحظه‌ای برای دوری از این درد است.