هوش مصنوعی: ای دلدار نازنین، دوباره با زیبایی‌ات مرا شاد کن. عشق تو مانند مرهمی است که بر زخم‌های عمیق دل و افکارم می‌نشیند.

هوش مصنوعی: ای آتش عشق الهی، تن خاکی ما را بسوزان و ای طوفان اتحاد، آثار و نشانه‌های من را به باد بده.

هوش مصنوعی: در مسیر اتحاد، ای محبوب، باید بندهایی که به وجود من وابسته است، پاره شود. بزن با قدرتی الهی تا وابستگی‌های من از بین برود.

هوش مصنوعی: مقدار احساسی که از عشق تو دارم، مانند گرچه جست و خیز و خار است، اما در باغ دل من، این احساسات به زنده بودن گل شبیه است. ای گل، با زیبایی‌ات مرا شرمنده کرده‌ای، آتش عشق را در دل خسته و پر از خار من شعله‌ور کن.

هوش مصنوعی: تو مثل شمعی هستی و من مثل پروانه‌ای که دور تو می‌چرخد. تو به وسعت دریا هستی و من جزیره‌ای کوچک در آن. در درون خودم احساس غریبی می‌کنم. امیدوارم که تو دوست من باشی.

هوش مصنوعی: چاقویی بکش تا جانم را بگیری و از لذت چهره‌ات بنده‌ات کنم. عشق به کشتن تو، کار توست و اشتیاق به مرگ، کار من است.

هوش مصنوعی: بهشت هیچ باغی نمی‌تواند مانند باغ دل من باشد. ای گل، من به خاطر زیبایی رخسارت شرمنده‌ام و در دل به خاطر تو شعله‌ور هستم.

هوش مصنوعی: اگر از دل خود چیزی بگویم، دنیا را به هم می‌ریزد. در این دنیا هیچ‌کس نیست که بتواند اسرار من را بشنود و درک کند.

هوش مصنوعی: حسین، دیگر با هیچ‌کسی صحبت نکن و رازهای خود را فاش نکن. مانند لب تشنه‌ای هستی که باید کسی باشد تا یک جرعه از سخنان من را بنوشد.