هوش مصنوعی: نمی‌توانم زیبایی و خوشحالی‌ای که تو به جانم می‌دهی را با کلمات بیان کنم، زیرا هر آنچه که در ذهنم می‌آید، در برابر تو قابل گفتن نیست.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو که مانند مهی درخشان است، به وضوح نشان می‌دهد که چیزهایی مانند جذابیت و زیبایی‌ات را نمی‌توانم به زبان بیاورم.

هوش مصنوعی: قد و بالا و زیبایی تو به قدری است که حتی درختان بهشتی طوبی و بهشت هم از تو شرمنده‌اند. حقیقت این است که نمی‌توان تو را به سروی با شکوه و خرامان تشبیه کرد.

هوش مصنوعی: گفتم که به خاطر موهای تو و لکه‌ایی که روی صورتت هست، حال من به هم ریخته است. او گفت: حالا چه اشکالی دارد که من از حال بد خودم بگویم؟

هوش مصنوعی: به او گفتم که غم و مشکلات زیادی به خاطر تو دارم، او پاسخ داد که فایده‌ای ندارد از این درد و رنج‌ها زیاد صحبت کنی.

هوش مصنوعی: ای دوست، با وجود رنج و دردی که دارم، نیازی به صحبت درباره راحتی و درمان ندارم.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به روشنی مرا سوزانده‌ای، مانند حسین، دیگر چرا باید با کسی دیگر به طور پنهانی از این داستان صحبت کنم؟