هوش مصنوعی: ای جان، ما از راز باده‌ای که دیشب نوشیدی بی‌خبر هستیم و در اوج شوق و سرمستی از شیرینی شکر تو در حال نشاط و شادی هستیم.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی تو مانند ساقی در عشق نمایان شد، از نرگس خمارت شرابی آورد که مرا کاملاً سرمست کرده است، ای جان.

هوش مصنوعی: اگر غیر از چهره تو کسی در چشم ما دیده شود، به فردا که نگاه می‌کنیم، کدام چهره را در تو خواهیم دید، ای جان من؟

هوش مصنوعی: هرچند که چیزهای بی‌ارزش و سطحی ممکن است به چشم بیایند، مهم این است که ما باید با آرامش و عمق به حقیقت‌های بزرگ نگاه کنیم. ای جان، در این مسیر، به مصفا کردن دل و جان خود بپردازیم.

هوش مصنوعی: هر تیر و سهمی که از عشق بر دلم فرود می‌آید، گاهی به سمت آن می‌چشم و گاهی از آن دوری می‌کنم، ای جان.

هوش مصنوعی: ما آماده‌ایم که جان‌مان را فدای تو کنیم، پس زیبایی‌ات را نشان بده تا جان‌مان را به پای تو بدهیم، ای محبوب.

هوش مصنوعی: ای دوست، با صدای دلنشینت به من نزدیک شو و درمانی برای زخم‌هایی که از دوری تو دارم بیاور، چرا که به شدت از فراق تو رنج می‌برم و خسته‌ام.

هوش مصنوعی: گفتی حسین سرانجام از این در نخواهد آمد. پس چرا باید از این در وارد شویم، ما که خود مانند خاک هستیم. ای جان!