هوش مصنوعی: ای گوشه‌ی کوی تو، موجب عذاب و آزمایش من است، و بهشت رضوان، در دل من خیال تو را دارد. عشق تو، درد روح من را تسکین می‌دهد و به من آرامش و درمان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: زمانی که ارتباطی عمیق و دوستانه با کسی چون تو برقرار کردم، احساس کردم که از همه چیز دیگری دور شدم و تنها به تو وابسته شدم.

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی حقیقت خود را از پشت پرده‌ی ظاهر نشان می‌دهد، دیگر هیچکس جز تو به واقعیت عشق آگاه نیست. جانم، این را به خوبی می‌فهمم.

هوش مصنوعی: وقتی که به آینه عشق تبدیل شدم، عشق در من نمایان شد. اکنون من حیران او هستم و جهانی دیگر نیز در حیرت من است.

هوش مصنوعی: ای عشق بزرگ، من کیستم که فرمانت را بپذیرم؟ تو چه کسی هستی که برای من سلطان شده‌ای؟ من فقط بنده‌ای هستم در برابر تو.

هوش مصنوعی: اگر به فکر وصل تو باشم، تو در افکار من حضور داری و اگر از دوری‌ات نالیده و غمگین شوم، تو نیز صدای ناله‌ام هستی.

هوش مصنوعی: با تلاش و زحمت فراوان، به مانند غواصی که در اعماق دریا غوطه‌ور می‌شود، توانستم خود را به منبعی گرانبها برسانم که ناگهان از عمان به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: عشق، نگاهی دلبرانه و فریبنده‌ات هر بار که به من می‌فتد، به وضوح نشان می‌دهد که حال و وضع پنهان من چه ویژگی‌هایی دارد.

هوش مصنوعی: سعادت‌ها و خوشبختی‌ها به من تعلق می‌گیرد که در تمام جهان موجودند، اگر به حسین خسته بگویی که او همان من است.